Historia Jatek

Jatki to jeden z piękniejszych i często odwiedzanych przez turystów zakątków Wrocławia. Przechadzając się pod zadaszonymi, urokliwymi kamieniczkami możemy poczuć ducha renesansowych dziejów.

Pierwotnie Stare Jatki była uliczką utworzoną przez dwa rzędy sklepów rzeźniczych, powstałą w 1242 roku. Książe Bolesław Rogatek wykupił karczmy od zakonników i przekazał je wójtowi, a następnie rada miejska wykupiła od niego prawa do prowadzenia jatek. Decyzja księcia w kolejnych latach wzbudziła protest u jego następców. Postanowili oni uchylić decyzję Rogatki, lecz wójt i mieszczanie na to nie pozwolili. Spór toczył się do 1261 roku i został rozwiązany na korzyść mieszczan.

Od tego roku na jatki sprzedawano głównie mięso, a mieszkańcy tworzyli osobny cech. Nazwa „Stare Ławy Mięsne” w dokumentach pojawiła się po raz pierwszy w roku 1375 roku. W tym samym okresie istniał drugi ciąg kramów mięsnych, ulokowany między ulicami Łaciarską i Kotlarską. Ciąg ten nazwany był „Nowymi Jatkami” lub „Małymi Jatkami” i tworzył odrębny cech rzeźników. Pod koniec XIX wieku pierwotny rzeźniczy charakter ulicy zatracał się na rzecz nowych warsztatów rzemieślniczych i małych sklepików.

Do 1843 roku jatki były własnością cechu rzeźników, w 1898 już tylko na połowie kramów handlowano mięsem. W 1939 swoje kramy miało już tylko dwóch rzeźników: Ernst Heide pod numerem 21 i mistrz masarski Gustav Moese pod numerem 24.